خانه مان را با هم می سازیم
از نگاه من تراسِ (balcony) هر خانه می تواند نمادی از فرهنگ،ذوق،سلیقه یا احوالات درونی اصحاب آن خانه باشد.حتی می تواند به نوعی میزان مسئولیت پذیری افراد در برابر حقوق شهروندی را نیز بیانگر شود.
یک تراسِ زیبا یعنی؛من هم در زیباسازی شهری که در آن زندگی می کنم سهمی دارم،حال هر چند کوچک!
وقتی ایوانِ یک خانه نامرتب و بی نظم می شود،نه تنها تاثیر نامطلوب روحی خود را بر اعضای خانواده ی ساکن در آن خواهد گذاشت بلکه دیگر شهروندان نیز با عبور از حوالی آن کوچه و مشاهده ی چنین منظره ای،حال خوبی را، از جانب آن خانه دریافت نخواهند کرد.
امروز،اندک فضای در تماس با محیط بیرون خانه های مان ،همین بالکن های کوچک آپارتمان های ما است و دیگر،کمتر خبری از باغچه و حیاط های بزرگ دیروز است.
پس باید مکانی باشد برای روح نوازی های اهالی خانه مان.
ایوان باید گلدان گل داشته باشد.
روشنایی بخش باشد.
اصلا آویزی داشته باشد که از صدای آن ،خبر آمدن نسیم به گوشمان رسد.
بشود دقایقی را با یک فنجان دمنوش به لیمو میهمان آن شد .
و فقط به آسمان چشم دوخت ...
براده های یک ذهن:
یادش بخیر!آن روزها ماجراهای عروسک های خمیری "خانه ی ما" برایم بسیار دلنشین بود.در بخشی از تیتراژ آن،این شعر را می شنیدیم:خانه ی ما کوچک است اما یک جای کوچک برای عشق در آن می سازیم
می توانید قسمتی از آن را هم [اینجا] ببینید.
آن سوی روزنه:
بخوانید:[چگونه در آپارتمان خود یک تراس زیبا داشته باشیم؟]
منم خیلی به زندگی در یه جای متفاوت نیاز دارم !
مشهد الرضا را هم خیلی وقته دلتنگشم :(
یادش بخیر پارسال مشهد تو لابی هتل چقدر خوب بود :)