مسافر پیاده

از خواب بیدار می شوم. با چشم هایی نیمه باز به ساعت می نگرم.نمی توانم جای صحیح عقربه ها را در نیمه روشن هوا تشخیص دهم.

چشم هایم را به سختی باز میکنم و دقیق تر میشوم: 6 و 35 دقیقه

سرم درد میکند.در آشپزخانه مُسکِنی پیدا میکنم و با یک لیوان آب قورتش میدهم.

دوباره به اتاق باز می گردم و چشم هایم را می بندم.

........................‌‌‌......................

حالا عقربه ها مشخص اند.هوا روشن شده است:ساعت 8 و 45 دقیقه

تلویزیون را روشن میکنم.یکی از شبکه های سیما شماره ای را به منظور ارسال فیلم و عکس راهپیمایی از سوی مخاطبان در نظر گرفته است.ثبتش میکنم اما نه در بیسفون میابمش نه در سروش!پس به احتمال 99/9999999 درصد شماره اعلام شده در فلان نرم افزار حضور دارد که ...

سر میز صبحانه مینشینم و بعد از صرف صبحانه پیامکی به برخی دوستان میفرستم:پرچم یادتان نرود!

پرچم را برای جشن انقلاب دانشگاه می خواهیم.

پدر آماده می شود.من هم.

از خانه بیرون می زنیم.از پنجره ماشین رو به رویی پرچمی بیرون آمده و در نوازش های باد خوش رقصی می کند.

راضیه تماس میگیرد:کجایی؟من انقلابم!

-ما نیز به سمت مسجد جامع امام سجاد!

جای پارکی پیدا می شود و در یکی از مسیرهای راهپیمایی می افتیم.صادقیه-محمدعلی جناح-آزادی

کودکی با صدای بلند صلوات می فرستد.

پیرزنی با عصا راه می رود و شعار می دهد.

مردی روی ویلچر لبخند می زند و من به دو پای در راه وطن جامانده اش فکر میکنم!

کودکانی سبد در دست به پخش کاغذهای کوچکی همراه با آبنبات میوه ای می پردازند.روی هر کاغذ دست خط هایی کودکانه جملاتی انقلابی نگاشته اند.

چه جمعیتی!22بهمن امسال به مانند هر سال.

به ساعات انتهایی راهپیمایی نزدیک می شویم.

به پرچم های برافراشته بر دست مردم غبطه می خورم.

کاش مرا نیز پرچمی بود...

براده های یک ذهن:

ببینید:[کاغذهایی که کودکان سبد در دست تقدیم مان کردند]

انقلاب یعنی خواستیم که وابسته نباشیم.پس در عمل نیز انقلابی باشیم.حمایت از کار و سرمایه ایرانی نیز یکی از مصادیق این انقلابی بودن می تواند باشد.