مسافر پیاده

من فقط از این ناراحتم که خیلی ها این وسط دارند صاحب کتاب می شوند.خیلی ها که فکرش را هم نمی کردی.خیلی ها دارند با چاپ کتابشان "نویسنده" شناخته می شوند.

من از این ناراحتم که در آن چند جشنواره می گویند در پی کشف استعدادهای نویسندگی اند اما کسانی را برگزیده اعلام می کنند و دستشان را به نشانه پیروزی بالا می برند که چند سال پیش از این ها استعدادشان کشف شده بود.که اصلا جلوترند،کتابی هم چاپ کرده اند.

من دلم از همین ها می گیرد.

و می ترسم.از اینکه رسیدن به آن آرزو،تا کی کش پیدا خواهد کرد؟تا کی ادامه؟

این مسیر دیگر چقدر صبوری می خواهد و پشتکار؟چقدر؟

براده های یک ذهن:

این پست را به منزله ناداوری در جشنواره ها تلقی نکنید.جشنواره هایی هم هست که شما در آن ها واقعا فرصت دیده شدن دارید.

این پست بیشتر دارد از ترس های من می گوید.نه از چیزهای دیگر.