مسافر پیاده

دیده اید که بعضی اوقات،کسی را ملاقات می کنید و احساس می کنید این چهره برایتان خیلی آشناست؟شما هرگز پیش از این،آن شخص را ندیده اید و نمی دانید که چرا چنین حسی نسبت به او دارید.هیچ وقت هم دلیل روشنی برای سوالتان نخواهید یافت.
حالا همیشه هم این احساس عجیبِ آشنایی،در مورد چهره و ظاهر یک شخص نیست.مثلا گاهی شما با یک صدا احساس نزدیکی می کنید.بدون آنکه بدانید چرا،آن صدا به دل شما می نشیند.
دیروز رادیو روشن بود و آهنگ های به نسبت جدیدی از خواننده هایی که نمی شناختم پخش می شد.
به یکی از همین آهنگ ها رسیده بودم و ترانه اش این طور آغاز می شد:
اومدن روزای خوب،هم به توئه هم به منه
چه خوبه باشی وُ هوا،یه سره بارون بزنه
حواسم جمع صدا و ترانه و موسیقی بود.آهنگ جلوتر می رفت و من گوشم به بلندگوی رادیوضبطِ سونی مان،نزدیک تر میشد.
چیزی که در موردش صحبت کردم در من اتفاق افتاده بود.من با این صدا احساس صمیمیت می کردم.
آهنگ تمام شد.
اسم خواننده را نمی دانستم.
هی سعی کردم بخشی از ترانه را به یاد بیاورم و در گوگل پیدایش کنم.
و یافتمش.
برایتان اینجا به اشتراک میگذارم تا هم حالتان خوب شود و هم حس شما را نسبت به آن بدانم.

نام اثر:روزای خوب
خواننده:علی رستگار

ترانه سرا:ریحانه هاشمی