سیاه مشق

« أَلَیسَ اللهُ بِکَافٍ عَبدَهُ ... » سوره زمر – آیه 36

باید مدام مرور کنم عاشقانه هایت را.

هی نقطه بگذارم در انتهای خط و باز بیایم سر خط،

و سرمشق های نصفه نیمه ی ایمانم را از نو آغاز کنم.

هی کاغذ سیاه کنم.

بنویسم ...

بنویسم ...

بنویسم ...

آنقدر از تو بنویسم تا این خلأ درونی،از واژه واژه های تو پر شود،از نام تو لبریز...

باید در این عاشقانه ی ناتمام به رسم لیلی،مجنون کنی مرا!

تا از خاطر نبرم هرگز،

که تنها "تو"،

کفایت میکنی مرا و تمام ........... .

...

کوتاه میکنم کلام؛

باید لیلی شوی مرا ...

مجنون شوم تو را ...

براده های یک ذهن:

خانه ی نو مبارک!

داخل پرانتز:شاید اگر کمک های بی منت جناب شیرازی نبود در حال حاضر خانه ای با رنگ و بوی خانه ی قبلی نمی داشتم.

خدایا!شکرت...خیلی زیاد