حزن پریشان واقعیت
خواستم برایت بنویسم
شمع روشن کنم
دعا بخوانم
و تبریکی جانانه نثارت کنم
به پاس تمام صبوری های بی مثالت در اوج جوانی
به خاطر نجابت و اخلاق مرتضایی ات
اما...
واژه ها تسلیم عنوان جدید نامت شدند:
"زنده یاد مرتضی پاشایی"
...
و به این ترتیب
تبریک در برابر تسلیت
رنگ باخت!
براده های یک ذهن:
"صداش/به شکل حزن پریشان واقعیت بود...."
در گلستانه: