دوشنبه, ۱۸ ارديبهشت ۱۳۹۶، ۰۳:۲۹ ب.ظ
یک عدد جودیِ به وجد آمده!
به سقف اتاق نگاه می کردم و با خود می گفتم که خب!کاری هست که انجام نداده باشم؟
یادم آمد که منتظر نتایج اولیه ی دو جشنواره ی داستانی بوده ام:جایزه داستان فرشته و جایزه ادبیات اقلیت.
به محض سر زدن به سایت رسمی هر دو جشنواره،دریافتم که نتایج هر دو اعلام گردیده است.
نام من میان راه یافتگان به مرحله نهایی جایزه داستان فرشته،نبود!
طبیعتا چنین خبری هیچ هم خوشحالی نداشت.
به جایزه ادبیات اقلیت رسیدم.جشنواره ای با محوریت موضوعی کودکان کار!
خبر حاکی از آن بود که از میان 1843 اثر،310 اثر به مرحله نهایی راه یافته اند.310 اثری که چه جزء ده نفر برگزیده باشند و چه نه،داستانک های 15 کلمه ای شان در کتابی به چاپ خواهد رسید و در روز برگزاری اختتامیه- که همزمان با روز جهانی مبارزه با کودکان کار می باشد- رونمایی خواهد شد.
دیگر چشم هایم فقط دنبال آن 310 اثر راه یافته می گشت.
دیدم.ناگهان نام خودم را دیدم.
چنان به وجد آمدم از دیدن نام خود،که گویی نفر اول جشنواره شده باشم.
در اتاق راه افتادم و چرخیدم.در سرم قطعه ای از موسیقی متن انیمیشن بابالنگ دراز نواخته میشد.
یادم آمد سکانس هایی از انیمیشن را.
خانم لیپت از آمدن افراد کمیته به بچه ها خبر داد و گفت که قرار است از میان شما،یک نفر برای رفتن به دبیرستان تحت حمایت کمیته انتخاب شود.جودی چنان به رویاپردازی پرداخت و چرخید و چرخید که خانم لیپت به او تشر زد و گفت:حالا چه کسی گفت که قرار است تو انتخاب شوی؟اتفاقا تو فقط باید مراقب رفتارت باشی و بس!نه بیشتر از این.
یادم آمد که منتظر نتایج اولیه ی دو جشنواره ی داستانی بوده ام:جایزه داستان فرشته و جایزه ادبیات اقلیت.
به محض سر زدن به سایت رسمی هر دو جشنواره،دریافتم که نتایج هر دو اعلام گردیده است.
نام من میان راه یافتگان به مرحله نهایی جایزه داستان فرشته،نبود!
طبیعتا چنین خبری هیچ هم خوشحالی نداشت.
به جایزه ادبیات اقلیت رسیدم.جشنواره ای با محوریت موضوعی کودکان کار!
خبر حاکی از آن بود که از میان 1843 اثر،310 اثر به مرحله نهایی راه یافته اند.310 اثری که چه جزء ده نفر برگزیده باشند و چه نه،داستانک های 15 کلمه ای شان در کتابی به چاپ خواهد رسید و در روز برگزاری اختتامیه- که همزمان با روز جهانی مبارزه با کودکان کار می باشد- رونمایی خواهد شد.
دیگر چشم هایم فقط دنبال آن 310 اثر راه یافته می گشت.
دیدم.ناگهان نام خودم را دیدم.
چنان به وجد آمدم از دیدن نام خود،که گویی نفر اول جشنواره شده باشم.
در اتاق راه افتادم و چرخیدم.در سرم قطعه ای از موسیقی متن انیمیشن بابالنگ دراز نواخته میشد.
یادم آمد سکانس هایی از انیمیشن را.
خانم لیپت از آمدن افراد کمیته به بچه ها خبر داد و گفت که قرار است از میان شما،یک نفر برای رفتن به دبیرستان تحت حمایت کمیته انتخاب شود.جودی چنان به رویاپردازی پرداخت و چرخید و چرخید که خانم لیپت به او تشر زد و گفت:حالا چه کسی گفت که قرار است تو انتخاب شوی؟اتفاقا تو فقط باید مراقب رفتارت باشی و بس!نه بیشتر از این.
براده های یک ذهن:
صدای موسیقی نواخنه شده در سرم را بشنوید.
۲ نظر
۱۸ ارديبهشت ۹۶ ، ۱۵:۲۹
