مسافر پیاده

تلفن همراهم را برمی دارم و به لیست مخاطبان نرم افزار پیام رسان خود نگاهی می اندازم.

مشاهده عکس پروفایل مخاطبان همیشه از جذابیت خاصی برخوردار بوده است.

در این بین عده ای مایل به گذاشتن عکسی تمام رخ،نیم رخ یا ... از چهره خود بوده اند و برخی نیز مایل به گذاشتن عکس هایی که با لنز دوربین خود آن را ثبت کرده اند.

برخی دیگر از عکس نوشته های تآمل برانگیز یا مناظر دوست داشتنی ثبت شده توسط عکاسان استفاده می نمایند.

عده ای هم هستند که در کل به بارگزاری عکسی به عنوان عکس پروفایل خود مایل نبوده و نیستند.

عکس پروفایل بخشی از حریم خصوصی افراد تلقی می شود.حریمی که برای هرشخص تعریفی دارد و لزوما این تعریف ها یکسان نیست.

عکس کاربری اشخاص تا حدی می تواند بازگوکننده ی نگرش و نگاه شخص نیز باشد.

خاطرم هست که تغییر مکرر عکس کاربری یکی از دوستان ترغیبم کرد تا من نیز از گذاشتن عکس های کلیشه ای دست بردارم و در انتخاب عکس های پروفایل خود تغییری اساسی ایجاد کنم.

ایده های متفاوتی به ذهنم می رسید و در آن واحد رد میشد.

تا اینکه نگاهم به کتابخانه کوچکم گره خورد.کتاب...!چه ایده خوبی!!

به ذهنم رسید که میتوانم هر بار از کتاب هایی که خوانده ام و می پسندمشان عکسی  بگیرم و همان عکس را به عنوان عکس پروفایل خود انتخاب نمایم.

انتخاب چنین سبکی نه تنها سبب میشود که از عکس های ثبت شده توسط دوربین خود،استفاده نمایم بلکه مهم تر آن است که با همین قدم کوچک و به ظاهر ساده میتوان در جهت معرفی کتاب و تشویق به کتابخوانی حرکتی ایجاد نمود.

علت نگارش این پست نیز ارائه ایده ای به تمام کتاب خوانان و علاقه مندان به کتاب است تا از این به بعد تغییری در انتخاب عکس کاربری خود ایجاد نمایند یا در صورت فعالیت در شبکه های اجتماعی آلبومی  را جهت معرفی کتاب های مفیدی که خوانده اند در نظر بگیرند.

براده های یک ذهن:

در حال حاضر در هیچ یک از شبکه های اجتماعی حضور ندارم.اما فکر میکنم لازم و ضروری است که فعالان شبکه های اجتماعی از اهمیت بحث کتابخوانی و ایجاد حرکت های این چنینی غافل نشوند.