چهارشنبه, ۱۸ مهر ۱۴۰۳، ۰۳:۱۷ ب.ظ
گر اندکی نه به وفقِ رضاست خرده مگیر
گاهی فراموش می‌کنم! یادم می‌رود که اگر رسیدن به جایگاهی، چیزی یا کسی سهم زندگی‌ام باشد، تو عادل‌تر از آنی که شرایط رسیدن به آن را مهیا نکنی. و اگر نرسیدن قسمتم شود، آن جایگاه، چیز یا کس، از اول روزی‌ام نبوده است.
برای یادآوری این حرف‌هاست که سراغ دعای سی و پنجم صحیفه سجادیه می‌روم. می‌خواهم این دعا را تا وقتی برایم لازم است، هر روز بخوانم.
۰۳/۰۷/۱۸
نوشته‌تان را که می‌بینم یادم می‌افتد من هم باید مواردی را روزانه یا هفتگی به خودم تذکر می‌دادم که متأسفانه فراموش شده‌اند. سرم را بلند کردم رو به آسمان که خدایا سلب توفیق شده‌ام؟
جواب گرفتم که تو برای ما چه کار می‌کنی که توقع توفیق هم داری؟!
جواب هیچ بود! سرم را انداختم پایین و یک آن به سرم زد که صدقه‌ای بدهم، شاید دلش بسوزد، لطفی بکند و در مقابل اندک من بسیاری بدهد که یادم افتاد پیشتر عهد کرده بودم برای بازشدن گرهی هر روز اندکی را صدقه بدهم...
در هر صورت وَذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْرَىٰ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِینَ
و من سپاسگزارم برای این تذکر.
ضمنا سلامٌ علیکم:)