مسافر پیاده

هـنـــوز در سـفـــرم

مسافر پیاده

هـنـــوز در سـفـــرم

نه آنکه جهانگرد یاکه در سفر باشم،اما،
مسافرپیاده بخوانیدمرا،
که درجاده های تخیل ناگریز ذهن،محبوس مانده ام،
واین ها ورق پاره های همان زندان است

استفاده از مطالب با ذکر منبع و نام نویسنده بلامانع است

بایگانی
پنجشنبه, ۱۰ آبان ۱۴۰۳، ۰۳:۱۳ ب.ظ

بسته‌ای که به گیرنده نمی‌رسید

در تمام این سال‌ها که محصولات متعددی را به صورت پستی سفارش داده‌ام، پیش نیامده نامه‌رسان آمده باشد و ما منزل نباشیم. همیشه کسی در خانه بوده تا بسته را تحویل بگیرد. خصوصا از زمانی که کد پیگیری برای مشتری ارسال شد دیگر حواسم بود تا به محض رهسپار شدن پستچی به سوی منزل، خانه باشم.

اما این‌بار برای آخرین بسته پستی‌ام مشکل عجیبی پیش آمد. روزی که فهمیدم پستچی در راهِ خانه است، حوالی همان ساعت همیشگی منتظر بودم تا زنگ خانه به صدا درآید. اما شب شد و هیچ خبری نشد. فردایش در سامانه نوشتند: نامه‌رسان برای بار اول به محل گیرنده مراجعه کرده و وی در محل نبوده است.

چطور ممکن بود چنین اتفاقی بیفتد؟ با ۱۹۳ تماس گرفتم و کد رهگیری‌ام را دادم. گفتند منتظر بمانید دوباره برایتان ارسال می‌شود. یک بار دیگر، در خانه ماندم تا در هر ساعتی که پستچی درِ این خانه آمد، منزل باشم. خبری نشد که نشد و دوباره در سامانه نوشته شد: نامه‌رسان برای بار اول به محل گیرنده مراجعه کرده و ... ‌.

تلفن را برداشتم و با ۱۹۳ تماس گرفتم. توضیحات لازم را دادم. گفتند مجدد بسته را ارسال می‌کنند اما بار بعد باید از اداره پست تحویلش بگیرید. شکایتم را از وضع پیش‌آمده ثبت کردم و در سریع‌ترین زمان ممکن پاسخ داده شد. آن‌ها نوشتند که پیرو تماس تلفنی‌ شما، از واحد مربوطه پیگیر این مسئله هستیم.

تمام مدت گوش به زنگ بودم تا پستچی از راه برسد. این‌بار به محض رسیدنش، قبل از اینکه زنگ ما را بزند، لباس پوشیدم و پایین رفتم. پستچی همان بود که عکسش در سامانه ثبت شده بود. گفتم: برای من بسته‌ای دارید؟ چند روز است که منتظرم. پستچی گفت: نه! فقط یک بسته داشتم که تحویل گیرنده دادم. نام خانوادگی‌ام را گفتم. نام خانوادگی‌اش را پرسیدم. ولی او بسته‌ای برایم نداشت.

وارفته به خانه برگشتم. داشتم فکر می‌کردم چه بلایی سر بسته‌ام آمده؟ چرا به دستم نمی‌رسد؟ پستچی‌های قبلیِ اینجا همیشه به موقع محصول را به دستم می‌رساندند. اما این‌بار که پستچی عوض شد چنین مسئله‌ای پیش آمد. ناگهان تلفن همراهم زنگ خورد. پستچی بود. گفت همین چند دقیقه پیش سمت خانه‌تان بودم. یادتان است؟ بسته‌تان اینجاست.

دوباره لباس‌ها را پوشیدم و دویدم بیرون. حتی از خانه کمی دورتر رفتم. نامه‌رسان را دیدم و بالاخره بسته‌ام را گرفتم. نشانی را چک کردم تا ببینم آیا درست بوده است؟ کاملا درست بود. مثل همیشه. پس چرا این همه زمان برد تا به دستم برسد؟

می‌دانید! این‌بار به خیر گذشت اما با این وضعیت واقعا نگران به موقع رسیدن سفارش‌های بعدی‌ام هستم. می‌ترسم که این ماجرا تکرار شود.

۰۳/۰۸/۱۰
یاس گل

نظرات  (۴)

۱۰ آبان ۰۳ ، ۲۰:۲۹ حاج‌خانوم ⠀

سلام

پست ریخته بهم متأسقانه

ظاهراً یه جایی هم اطلاعیه داده که نیرو کمه، بسته زیاد، طول می‌کشه.

ظاهراً پستچی‌ها هم دارن زیرآبی می‌رن.

والاع یه بسته ما که یک ماه طول کشید برسه.

بار اول گفته بود اومده، نبودین.

بار دوم، نوشته بود اومده نبودین! بعد چون آیفون تصویری با قابلیت ضبط چهره داره، کلا نیومده بوده.

بعد رفتم تو سامانه که بزنم دوباره بیاد، یهو بسته برگشت مبدأ! کجا؟ مشهد!

هیچی دیگه، دوباره پول دادیم فرستنده پست کنه. (حالا خوبه دفعه اولش رایگان بود بخاطر میزان خرید...)

 

تازه ما هوای پستچی جماعت رو داریم و هر چند وقت یکبار عیدی هم می‌دیم. :/

 

متأسفانه مشکل اینه که پست تو کشور ما دولتی است. پستچی‌ها کارمند هستند. روزی 100 تا بسته برسونه یا ده تا، حقوقش تفاوتی نداره.

نهایتاً اگر بیشتر کار کنه، اضافه کار می‌گیره اونم بر حسب ساعت، نه بسته!

 

نمیشه از همه انتظار داشت که فی سبیل‌الله کار کنند. باید براشون آورده داشته باشه. اگر پستچی بابت تحویل هر تعداد بسته، درصد می‌گرفت، هم رضایت شغلی بالاتر بود و هم بهتر کار می کرد.

 

پاسخ:
سلام
ای بابا. پس این داستان برای افراد متعددی پیش اومده. چقدر بد.
صحبت‌هات منطقیه.
کاش شرایط بهتری براشون فراهم بشه که از اون طرف برای سفارش‌دهنده هم مسائل این شکلی کمتر پیش بیاد.

من یه بار برای شرق تهران بسته فرستادم و گیرنده خیلی بابت تحویلش اذیت شد. از این نظر که خیلی طول کشید به دستش برسه. بهش پیشنهاد دادم بره اداره پست منطقه شون ولی گفت تو سایت تاکید کردن که حضوری برای تحویل بسته نیاید.

اما تو سنقر اینطور نیست میشه خودت مراجعه کنی به پست و بسته تو همون روز که رسید تحویل بگیری. البته خودم نرفتم ولی دیدم آدما میان تحویل می‌گیرن میرن. از طرفی هم ما خونه نباشیم پستچی بسنه مونو میده همسایه که خب اصلا نمی‌دونم این خوبه یا بد؟!

پاسخ:
زینب می‌دونی مشکل چیه؟ اینکه اداره پستی که بسته‌های این منطقه رو می‌رسونه توی همین منطقه نیست. ما برای تحویل بسته باید به یه منطقه دیگه بریم که چندان نزدیک نیست. مثلا اگر بخوام با وسایل حمل و نقل شهری برم باید ۸ تا ایستگاه اتوبوس و ۷ تا ایستگاه مترو رو رد کنم تا به اداره برسم. خودشم سر برگشت همیشه اون ایستگاه مترو اذیتم کرده. بس که شلوغه و آدم کنسرو می‌شه 😄
سر همین حاضرم بسته رو بدن همسایه ولی من رو نکشونن تا اونجا. ولی خب تا الان که به همسایه‌مون ندادن.
۱۲ آبان ۰۳ ، ۱۸:۱۵ حاج‌خانوم ⠀

در جوابی که به زینب بانو دادی

یه نکته که سر همین جواب دقیقشو فهمیدم:


کلا هر اداره‌ای که خدمات عمومی ارائه می‌دهد، بر اساس میزان ظرفیت منطقه و تراکم، شهر رو تقسیم بندی کرده.

مثلا شهرداری آخرین تقسیم‌بندی‌اش تبدیل شد به مناطق 22 گانه تهران. قدیم کمتر بود و هر چه اطراف تهران، ساخته شد، بعد مدتی تبدیل به منطقه جدید شد و شهرداری به‌خاطر وسعت خدماتی که ارائه می‌داد. مجبور بود این محدود رو هی کم و تحدید کنه.

آموزش و پرورش اومد، همین منطقه‌بندی رو به رسمیت شناخت.

اما مثلا اداره پست، وقتی ایجاد شد و خواست تقسیم‌بندی کنه، چون تراکم دور تهران اینقدر نبود، کلا تهران رو به 8 تا منطقه پستی تقسیم کرد که همه‌اش هم دورقمی است. اگر توی نقشه مناطق پستی ببینی، منطقه 15 و 11 که مرکز تهران قدیم بودند، مناطق پستی است که اینقدر وسعت نداره و دور تهران هم شد 5 منطقه. بعد وقتی تهران بزرگ و متراکم شد، دیگه نیومدن منطقه‌بندی پستی رو کلا عوضش کنند... مناطق پستی دور منطقه 11 و 15، هی بزرگتر شد.

 

اینو رو باید رئیس پست کاری می کرد که نکرد. بعدش هم الان و بعد کرونا رو نبین که یهو حجم مبادلات پستی چندین هزاربرابر شد. والاع اون موقع که اهل نامه نوشتن بودم، هر روز پستچی توی کوچه ما نبود که ... شاید هفته ای یه بار، نهایتاً یکی دو بسته. یعنی حجم مبادلات پستی، پایین بود. پستچی خونه‌هایی که نامه داشتن رو می شناخت. خود من سرشناس محسوب میشدم. :)

 

یادمه دفترپستی دم خونه‌مون بازشد، کلا یکی از مشتری‌های ثابتش، بودم. سالی که کنکور داشتیم، درخواست ارسال دانشگاه های خاص رو باید جدا می فرستادیم، مال خودمو فرستادم، مال چندتا از دوستام مونده بود، گفتم بدین من می رم پست می کنم.

هیچی دیگه فرداش که رفتم پست بکنم، مسئول باجه زیر لب گفت: خب همه رو با هم می آوردی! و تازه کامپیوترش رو روشن کرد.

*

خلاصه توی ساختمان ساختمان های جدید هم توی محدوده پستی ساختن. مثلا باورت شاید نشه که میدان ولیعصر با شهرک غرب، یک منطقه پستی است. دفتر مرکزی میدان ولیعصر است، اما به دلیل حجم مبادلات، انبار نامه ها رفته ته شهرک غرب... خب خیلی مسافته.

 

این هم نتیجه تحقیقات من. :)

 

همین جور مناطق برق/گاز/ تلفن/ آب ربطی به مناطق شهرداری نداره و هر کدوم تقسیم بندی خودشون در تهران رو دارند.

پاسخ:
حاج خانوم خیلی ممنونم از اینکه نتیجه یافته‌های خودت رو اینجا برای ما نوشتی.
کاش به روز کنن تقسیم‌بندی مناطق پستی رو.

منم یه چیزهایی یادمه از اینکه خیلی قبل‌تر زمان می‌برد تا بسته‌ها برسه.
درک می‌کنم که حجم کار پستچی‌ها هم نسبت به حقوقی که دریافت می‌کنن خیلی زیاده. و اداره پست به طور کلی باید فکری برای این موضوع کنه.
ان‌شاء‌الله که در آینده بهتر می‌شه.

برای ما هم خیلی این اتفاق تکرار شده
حتی شماره همراه پست چی رو بهم دادن هعی میگفت صبح زود بهم پیام بده من میارم نزدیک دو سه هفته طولش داد یکبار سر همین بی برنامگیش شکایت نوشتم سایت تهران فورا خودش بهم زنگ زد و همون روز آوردش. اگر بخوان میتونن. بعدش با تاکسی اومد که گفتیم لابد شغل شریف راننده تاکسی نمیزاره به تحویل مرسوله های پستی برسه!!!!

 

این بار هم یکی لطف کرده از عزیزان از خارج برامون کارت پستال فرستادن تهران نیومده برگشت خورد 

چرا؟ لابد پست کسی انگلیسی بلد نبوده وگرنه واضح همه اطلاعات انگلیسی تایپ شده بود حتی شماره تلفن.

اینقدر بی مسئولیت و بیخیال تشریف دارن.

 

پاسخ:
ای بابا. ناراحت‌کننده‌ست.
همون‌طور که زیرِ نظر یکی از دوستامون نوشتم امیدوارم این مسائل کمتر پیش بیاد و شرایطی فراهم شه که مردم به خاطر دریافت بسته‌های پستی‌شون مجبور به پرداخت هزینه‌های بیشتر نشن.

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">