مسافر پیاده

یک نوار کاست دارم که روی آن با برچسبی ساده نوشته شده: دعای عهد. یادم نمی‌آید این همان نوار کاستی است که دبیر درس ریاضی یک روز در خودرویش آن را به من هدیه داد یا احیاناً خودم ضبطش کرده بودم. آن روزها مقید بودم به خواندن دعای عهد پس از هر نماز صبح. چله پشت چله.

کاست را داخل ضبط‌صوت سونی می‌گذارم و دعا پخش می‌شود:

اللَّهُمَّ رَبَّ النُّورِ الْعَظِیمِ وَ رَبَّ الْکُرْسِیِّ الرَّفِیعِ...

یک گوشه اتاق جمع می‌شوم در خود.

تو به دادم می‌رسی‌. می‌دانم.

تولدت مبارک.