شنبه, ۴ خرداد ۱۴۰۴، ۱۰:۴۷ ق.ظ
ای نامه که می‌روی به سویش
این هفته دانش‌آموزانم امتحان نگارش دارند و من هم به مدرسه می‌روم.
پنج نفر از بچه‌ها، جلسه آخر از من خواستند تا برایشان در دفتر، یادگاری بنویسم. اما من ترجیح دادم به جای این کار، نامه‌ای برای آن‌ها بنویسم و قرارمان هم این شد که روز امتحان نگارش، نامه‌ها را تحویل‌شان دهم.
با کاغذ کادوی کاهی پاکت‌های نامه‌شان را آماده کردم و از میان کاغذهای طرح‌داری که مدت‌ها پیش خریده بودم، چندتایی را کنار گذاشتم تا روی هر کدام، چیزی بنویسم. فقط برای همان پنج نفر.
فکر می‌کنم نامه خیلی ماندگارتر از نوشتن یادگاری توی دفترچه یادداشتِ بچه‌هاست. دفترچه‌ها اغلب دور انداخته می‌شوند اما نامه‌ها باقی می‌مانند.
یعنی این پاکت‌ها تا چند سال دیگر دست بچه‌هاست؟ و من تا چند سالِ دیگر در یاد آن‌ها زنده‌ام؟
۰۴/۰۳/۰۴
سلام
البته که خیلی در این زمینه مرتب و منظم هستم و همه یادگاری‌های کاغذی از دوران طفولیت تا امروز رو خیلی تمیز نگه داشتم.😜😅
ولی شرمنده
به نظرم نوشتن توی دفتر، ماندگارتر از ورق‌هایی که ممکنه گم و گور بشه...😬🙈