یک خانوم خانه دار
از یک جائی به بعد احساس کردم که کمی دیر است.دیر است برای آنکه تازه وارد آشپزخانه شوم و این بار نه فقط برای صرف غذا بلکه تهیه غذا!
کمی دیر است اما هنوز وقت هست.
این شد که رفتم پی کتاب آشپزی و دستور پخت ها.
آن روز دریافتم که آشپزی فقط دستور پخت نبود.
می خواهی آغاز کنی که ناگهان می بینی عجب!فلان ماده را در خانه نداری.پس باید به قصد تهیه مواد بیرون بروی یا آنکه بگویی برایت تهیه کنند.
بعد میرسی به دستور پخت.کافی است کمی کمتر یا بیشتر از آنچه نوشته شده است چیزی اضافه کنی.کار بالاخره در قسمتی از آشپزی خراب می شود.
بعد باید زمان بگذاری برای پخت آن.با حوصله تمام.وگرنه آشپزی ات چندان جالب در نمی آید.
و بالاخره غذا آماده شد...اما...
نگاه می کنی و می بینی تازه وقت آن است که به وضع سینک ظرفشویی برسی.شست و شوی ظرف هایی که در حین آشپزی کثیف شد.
آن وقت سفره را پهن کنی و همه را صدا کنی برای صرف غذا و با اینکه خسته ای اما به روی خود نیاوری تا که چه؟تا همچنان شاداب جلوه نمایی...
آشپزی آسان نیست.حوصله می خواهد.دقت می خواهد.عشق می خواهد...
و جالب تر آنکه این تنها یکی از کارهای روزانه یک خانوم خانه دار است.تنها یکی از کارها...
حالا یک نفر با من بگوید یک خانوم کارمند چطور می تواند بعد از گذران یک روز کاری سخت در بیرون خانه،هنگام ورود به خانه این همه انرژی برای خود نگه داشته باشد تا نکند یک وقت آقای خانه و فرزندها صدایشان در بیاید. که چرا خانه مرتب نیست،غذا حاضر نیست،بانشاط نیستی و ... ؟!چرا برخی حواسشان نیست که او یک زن است و لطیف.که خانه داری برای خود شغلی است.همسرداری و تربیت فرزند نیز.
لطفا خانه داری را کمی بیشتر جدی بگیرید.
براده های یک ذهن:
حضور در اجتماع برای تو زن خیلی هم خوب است.کار کردن در شغلی که به آن علاقه مندی نیز...اما حواست باشد کار اول تو و مهم ترین کارت در داخل خانه است.اگر به آن تمام و کمال رسیدی سراغ کار دیگر هم برو.
ساتیا سخی پور
