مسافر پیاده

اینجا برای من،حکم همان کانال های تلگرامی برای شما را دارد.

اینجا می شود هر وقت که دلم تنگ است بنویسم و بدانم که فقط عده معدودی به پای درددل هایم خواهند نشست.همین حال مرا بهتر می کند.

البته دل تنگی این روزهایم اصلا از آن سری افسردگی های رایج میان جوانان و نوجوانان نیست.اصلا آنقدری بزرگ نیست که بشود روی آن چنین اسمی گذاشت.

کوچک است.خیلی کوچک.

این روزها بیشتر از هروقت به صدای سالار عقیلی نیازمندم.صدای سالار عقیلی اصیل است.بخشی از هیجانات و دردهای کوچک من را خالی می کند.

از وقتی آلبوم جدید او هم بیرون آمده بیشتر می خواهم که بشنوم او را.امروز هم به مغازه ای برای خرید راز خیام او رفتم.نداشت.بی تاب تر شدم.

حالا نشسته ام و هی تیزر راز خیام او را روی تکرار میزنم:

ساقی!غم من،بلندآوازه شده ست

سرمستی من،برون ز اندازه شده ست