مسافر پیاده

به نسبت هفته های گذشته آرامش بیشتری دارم.بالاخره فرصت میکنم امروز،سری به وبلاگ ها بزنم.باز هم شاید آن قدری نرسم که سراغ تک تک آن ها بروم اما چندتایی را که بتوانم،می بینم.

پریسا فکر میکرد اتفاق خاصی افتاده که این روزها فرصت دیدنش را ندارم.برایش توضیح دادم که چقدر شلوغ است این روزهایم.به هرحال به او گفتم باز هم اگر مایل باشد می توانیم عصرها به پارک برویم.گرچه شاید با این پیشنهاد چندان موافق نباشد و دیدار در خانه را بیشتر از پیاده روی تا پارک ترجیح دهد.

قرار بود با فاطمه هم به کافه پلاتین برویم.اما از روزی که این تصمیم را گرفته ایم دو هفته می گذرد و هنوز فرصتی برای این کار هم پیدا نکرده ایم.چقدر دلم میخواهد با او،بروم سراغ یکی دیگر از مجموعه بازی های اتاق فرار...

هفته ی بعد عروسی ریحانه است.می توانم الهام،ساره و شبنم را هم در عروسی ببینم. فکرش را بکن!دیدار دوستان دوران کارشناسی بعد از دو سال.از ریحانه شنیدم که ساره هم ازدواج کرده است و اردیبهشت ماه بله برون شبنم بوده است.اما از الهام در طی این دو سال خبردار بوده ام و دیگر نیازی به پرسیدن حالش از ریحانه نداشتم.

تا شهریور و تا زمان اعلام نتایج نهایی  کارشناسی ارشد یک ماه باقی مانده است و من تا امروز دو بار خودم را در دانشگاه هایی عجیب خواب دیده ام.یک بار در دانشگاهی نزدیک به دانشکده داروسازی!!و یک بار هم در خیابانی به نام بهنام،در منطقه ای که بیشتر به شرق یا مرکز تهران می زد و در جایی نزدیک به مرکز تحصیل دانشجویان لبنانی!!!!

یک ماه هم برای خودش یک ماه است!فکر کنم تا آن شب خودم را در دانشگاه های دیگری هم ببینم...

در هرحال!

من در همان شب کنکور هم با خدا حرف هایم را زدم.هرآنچه که پیش آید من رضایت خود را از قبل اعلام کرده ام...