مسافر پیاده

کامل متن رو خوندم و حس لطیفت رو درک می کنم،مهربانم در راه موفقیت و پیشرفت همه این را تجربه میکنند این یک واقعیت زندگی است که باید قبول کرد و این نصیحت  رو از من بشنو که دوستان و دلسوزان حقیقی آدم ها دقیقا در این زمان هست که خودشان را خوب نشان می دهند و همین طور بالعکس این امر ............

یاسمن جان فقط و فقط به مسیر و هدف ارزشمندت تمرکز کن و پیش برو که راه روشن است .

 ***همواره به نگاه خـــــــــــــــــــــــدا می سپارمت***

" خواهــــرت نسیــــــم "

نبینم که یاسمنم نارحته ها!من هستم یاسمن..تا وقتی متینا هست همیشه یه نفر وجود داره که نوشته هات رو بخونه و کار هات رو دنبال کنه😎😚

امضا: متینایی که طاقت دیده نشدن کار های دیگران را ندارد😊

شبکه امید یک شبکه تازه کاره.برنامه های بدی نداره.مخصوصا که دیدم آقای عبدالعالی هم یه برنامه خیلی جالب داره.حتی خود تو به نظرم یک کار خیلی جدید انجام دادی.مهم اینه که این ایده های خلاق چقدر بتونن تداوم پیدا کنن و بعد از مدتی تکراری و لوس نشن.من پرانتز باز رو می بینم و نقدهایی هم بهش دارم که امیدوارم بتونم یه روز براشون بنویسم:)

میدونی یاسمن همه ی آدما به دیده و شنیده شدن علاقه دارند.

واتفاقا همه یه جورایی از کم بود مخاطب در رنجند!

جدی میگم یاسمن اصلا لازم نیست شاعر یا نویسنده باشی .مثلا یه آدم متفکر که به کشف تازه ای میرسه دوست داره اونو با آدمای دیگه در میان بزاره و انتظار اینو داره که اون آدما مثل خودش به وجد بیان اما واقعا چند نفر میتونن مخاطب خوبی برای حرفای اون آدم باشن 

.یایه آدم پیر دوست داره تجربه هاشو با جوان ها درمیان بزاره اما چند تا جوون مایل به شنیدن حرفای پیرمردهستند.

 حتی یه آیه هست تو سوره ی یاسین که میگه ما هیچ پیامبری رو نفرستادیم مگر اینکه بنده هامون اونا رو مسخره کردن!

میبینی یاسمن ما آدما انگار خیلی هامون گوش کردن رو دوست نداریم.

شاید لازمه گوش کردن به حرفای خوب و توجه به دیگران رو تمرین کنیم.آره لازمه.

ممنون از اینکه با متنت بهم یادآوری کردی:)

دوس دارم بیشتر از این بدرخشی و بیام یه امضای خوشگل کنار عکست ازت بگیرم 😊

یاسمن

تو میتونی وارد وبلاگ سارا شی؟؟!

یاد یه چیزی افتادم. امسال نمایشگاه رفته زودم کتاب یکی از بلاگرارو بخرم، تو غرفه رضا احسانپورو دیدم که تلاش می‌کرد کتابش رو بده دست مراجعه کننده‌های غرفه و براشون یه شعر خاص وا می‌کرد که توش شوخیای لوس و رایج داشت بلکه یکی خوشش بیاد و کتابو بخره. من احسانپورو دوست داشتم و شعرهاشو دنبال می‌کردم ولی این صحنه رو دیدم حتی رغبت نکردم اون شعری که دستم داد کامل بخونم...

خیلی حس بدی داشتم. هنوزم یادش میوفتم یجوری میشم. انگار چهره اون آدم پیشم خراب شد و تصورم بهم ریخت.

خواستن توانستنه 

توکل+تلاش=موفقیت😊