مسافر پیاده

به آن ها که هر روز،
مرزهای جدید و قراردادی خود را برایمان تعریف،
و به ما تحمیل کرده اند بگو:
که پرچم سپید و پرنده ی صلح،
فقط نماد و نشانه ای،برای تزئین پس زمینه ی تریبون های سخنرانی شان نیست.
و ما به امید دیدن روزی،
که با شاخه ای از برگ های درخت زیتون،
بال های دوستیِ خود را بر فراز جهان گسترده ای،
چشم به راه آسمانِ منتهی به تماشای تو خواهیم نشست،
هر چند که در مسیر استقامتمان هرگز،از پای نخواهیم نشست...