مسافر پیاده

کارت های کنکورمان آمده. چند هفته ی پیش بود که کلا از دادن کنکور در این شرایط منصرف شدم. با خودم گفتم حالا مثلا خیلی درس خواندی که می خواهی 4ساعت با ماسک توی آن سالن ها بنشینی و تست بزنی؟ ولی کسی در خانه با کنکور ندادنم موافقت نکرد. گفتند تو همه چیز را رعایت میکنی. حتی اگر درست و حسابی هم درس نخوانده ای می توانی به چشم یک کنکور آزمایشی به آن نگاه کنی. از این حرفشان بدم نیامد. نگاه خوبی بود.

اما هفته ی پیش دوباره دست به دعا برداشتم و گفتم : خدایا! اگر صلاح نمی بینی کاری کن محل آزمونم جای دوری بیفتد. 

اما کارت ها آمد و من جای نسبتا نزدیکی افتادم. حالا انگار تازه باورم شده که کنکور دارم. که فقط چند روز تا آزمون ارشدم باقی است. که دیگر قرار نیست چیزی لغو شود یا به تعویق بیفتد.

با خودم می گویم درست است که از فروردین دیگر درس نخواندی اما بیا و همین چند روز را هم که شده همان هایی که خوانده بودی دوره کن.

و حالا دارم می روم که همین کار را کنم...