مسافر پیاده

سه چهار سال پیش کتاب ملت عشق را خریدم.اسفندماه بود.دو ماه بعدش کنکور داشتم.

حجم ملت عشق کم نبود و کنکور برایم واجب تر بود.هنوز چیز زیادی از آن کتاب پرطرفدار نخوانده بودم که همان طور نصفه نیمه و ناتمام، رهایش کردم تا به درس و کنکورم برسم.

***

 اسفندِ دو سال پیش بود.در یک دورهمی بودم.یک نفر آمده بود برای اجرای استندآپ کمدی.وسط اجرایش از سر مزاح به چهره ی آدم ها نگاه می کرد و می گفت:به شما می خورد فلان کتاب را خوانده باشید! بالاخره نگاهش به من افتاد.اولش نفهمیدم با من است یا پشت سری.آخرش هم نفهمیدم.ولی همان طور که نگاهش حوالی من بود،گفت:به شما می آید کتاب ذلت عشق! نه ببخشید ملت عشق را خوانده باشید.

آن روز با خودم گفتم:بالاخره کی می روم سراغش؟کی زمان خواندنش می رسد؟

***

حالا در شرایطی مشابه سه چهار سال پیشم.باز هم اسفند است.باز هم کنکور دارم.باز هم ملت عشق را در دست گرفته ام.خواندن کتاب الیف شافاک همزمان شده با خواندن گزیده ابیات مثنوی معنوی.اما تفاوت ماجرا این جاست:

دقایقی پیش،بالاخره تمامش کردم.من تمامش کردم.