مسافر پیاده

بذر خیالت را،پشت پلک هایم پاشیده ام.
هرشب که به خواب می روم،تو از پشت دیوارهای خواب و خیال،از ورای رویاها،به سرزمین خشک تنم سر می کشی و دست های سبز تو،تا جهان زرد و خالی من،امتداد می یابند.

اگر شبی نرسیده به کوچه ی صبح،نرسیده به باغ فرداها،چراغ بیداری را،تا همیشه در خود خاموش نگه دارم چه خواهد شد؟جز آنکه از پیوند من و تو،از رویای خیس و تازه ی شمالی ما،زمین برای دیگر بار،سبز خواهد شد و زندگی بسان گذشته در رگ هاش ادامه خواهد یافت...

+ i dreamt i dwelt in marble halls را در یوتیوب به صورت باکلام ببینید یا در سانگ سرا به صورت بی کلام بشنوید(قطعه ی شماره هفت)