يكشنبه, ۷ شهریور ۱۴۰۰، ۰۶:۴۱ ب.ظ
سلسله سوال های غم انگیز من از خودم
گاهی سوال های غم انگیز و ترسناکی از خودم می پرسم.مثلا اینکه:
اگر آن زلزله ی بزرگ تهران - که سال هاست از آن حرف می زنند - رخ دهد،آن وقت چه کسی به دنبال من و خانواده ام خواهد گشت؟
وقتی تمام شهر به ویرانه ای تبدیل شده و تمام خطوط ارتباطی قطع است چه کسی مرا به یاد خواهد آورد و دل نگران زنده ماندن و نماندم خواهد شد؟
چه کسی مدام برایم پیام می فرستد؟چه کسی از خوانده نشدن و نرسیدن پیام ها دچار استرس و دلهره می شود و خدا خدا می کند که زنده باشم و سالم؟
بعد از فکر کردن به این سوال ها به کسانی فکر می کنم که دوستشان دارم.بعد بغضی گلویم را می گیرد و می پرسم اگر زنده بمانم چقدر زمان می برد تا زندگی ام را از نو شروع کنم؟
۰۰/۰۶/۰۷
راستش منم گاهی به این چیزا فکر میکنم.البته یه کم رئال تر.مثلا اگه من بمیرم کی به دوستای مجازیم (تو و آبان) خبر میده؟