مسافر پیاده

هر کشوری سرود ملی خود را دارد و من هم دیشب به دنبال سرود میهنی هندوستان گشتم.

اولین چیز در مورد این سرود که توجه ام را جلب کرد،نام ترانه سرا و آهنگساز آن بود.

این فرد کسی نبود جز رابیندارانات تاگور معروف که با کتاب ماه نو و مرغان آواره اش در مدرسه آشنا شده ایم و من هم در کتابخانه ام دارمش.چند مرتبه آن را خوانده ام و حتی بعضی شعرهای آن را استوری کرده ام.

دومین چیز,عنوان سرود بود که آهنگ خاصی داشت:جانا گانا مانا.

و سوم اینکه برخلاف بسیاری از سرودهای ملی میهنی که اساسا باید کاملا حماسی و با شور وطن پرستانه اجرا شوند،در صدا و لحن و خوانشِ سرودخوانانِ این سرود،صمیمیت خاصی به گوش می خورد که آن را برای یک غیرهندوستانی هم دلنشین می کرد.

ترجمه ی فارسی سرود را از ویکی پدیا کپی کرده ام و برایتان می گذارم:

تویی چیره بر یاد و خاطرِ همگان
ای که سرنوشت هند را بدست داری
و نامت برانگیزاننده دل‌هاست،

دل‌های پنجاب،سند،گجرات و مراتا
دراویدا و اوریسا و بنگال
نامت در تپه‌زارهای وندهیا و هیمالیا طنین‌افکن است
و با نوای جَمُنا و گنگ در هم می‌آمیزد
و خیزاب‌های دریای هند،آن را می‌سرایند
آن‌ها نیایشگر فرخندگی‌ات هستند و در ستایشت می‌خوانند
رستگاری همه مردمان به انتظار دستان توست
ای که سرنوشت هند را بدست داری
پیروزی، پیروزی، پیروزی از آن تو