مسافر پیاده

چند درصد احتمال دارد که جفتِ دنیایی آدم ها جفتِ ابدی آن ها باشد؟

این سوالی است که از دیشب،دارم از خودم می پرسم.

او می گفت که ازدواج یک سنت است.عقیده اش این بود که لزومی ندارد آدم حتما با کسی که عاشقش است ازدواج کند.

می گفت:اینکه آدم مجرد بماند گناه است.می گفتم:اینکه آدم با کسی که دوستش ندارد ازدواج کند گناه نیست؟چه کسی گفته لزوما هرکس که مجرد است دارد گناه می کند؟

همیشه سر این موضوع بحثمان می شد.بحث که نه اما اختلاف نظر داشتیم.

از نظر او خیلی عجیب بود که من آرزو یا ذوق و شوق پوشیدن لباس عروس را نداشتم.می گفت:همه ی دخترها می خواهند یک روز در چنین لباسی باشند.می گفتم:بله اما برای من،آن لباس فقط زمانی جذاب است که در کنار کسی که بسیار دوستش دارم بپوشمش وگرنه به تنهایی جذابیتی ندارد(لااقل برای من)

در نهایت او با کسی ازدواج کرد که به گفته ی خودش(راست یا دروغ)،عاشقش نبود بلکه مجبور به این وصلت بود.به خاطر نام،به خاطر مادرش و چیزهای دیگر .

نمی خواهم از عواقب چنین ازدواج هایی حرف بزنم چون می دانم بهتر از من از آن آگاهید و اصلا شاید هم عاقبت بدی نداشته باشد و در یک فرهنگ،امری کاملا پذیرفته باشد.

اما من وقتی به این موضوع فکر می کنم،پرسشی که در ابتدای پست مطرح کردم،در ذهنم پررنگ تر می شود.

به آمار طلاق فکر می کنم.به زوج هایی که پس از ازدواج به این نتیجه می رسند که با هم جفت و جور نبوده اند.یا به زوج هایی که هرگز طلاق نمی گیرند اما شیفته و دلباخته ی یکدیگر هم نیستند.فقط دارند به وظیفه و مسئولیت همسری یا پدر و مادری شان ادامه می دهند.

وقتی به تمام این مسائل فکر می کنم بیش از پیش در مورد ازدواج کردن مردد می شوم.

راستش من این مدلی نیستم.نمی توانم کسی را فقط برای زندگی موقت و کوتاه دنیایی ام بپذیرم،نمی توانم فقط به امروز و اینجا فکر کنم و از لحظه لذت ببرم و بی خیال "چه خواهد شد"ها شوم.از اینکه صرفا بگویم آی ملت! من هم ازدواج کرده ام بی زارم و هرگز موافق این طرز فکر نبوده ام که《 آخرش همه باید ازدواج کنند.》

تصور کن مسافر یک قطاری و کسی در کوپه ی تو،با تو همسفر است.با هم می گویید می خندید خاطره تعریف می کنید غذایتان را با هم قسمت می کنید و ... .اما پس از رسیدن به مقصد معلوم نیست که آیا یک بار دیگر او را خواهید دید یا نه.جفتِ دنیایی آدم این شکلی است.کسی که شاید در آن دنیا دیگر همراهتان نباشد و فقط تا رسیدن به مقصد کنارتان باشد.

اما کاش آدم ها واقعا به آدم درستِ زندگی شان برسندّبه آدمِ ابدی زندگی شان.

من هنوز هم بر سر اعتقاد خودم هستم:یا هرگز ازدواج نخواهم کرد یا با کسی ازدواج می کنم که یقین داشته باشم هرگز نمی توانم کسی را بیشتر از او دوست داشته باشم و کسی بیشتر از او دوستم داشته باشد.

اگر هم چنین نشد عیبی ندارد،مجردی را تا پایان عمر به متاهلی ترجیح می دهم.

+هرآنچه که گفتم فقط و فقط عقیده و تصمیم شخصی من برای زندگی خودم است و به دنبال رد عقاید دیگران یا مطرود دانستن نظر آنان نیستم.