مسافر پیاده

من برای پَر زدن،
بارها از آشیانه جَسته‌ام.
تا رسیدنِ به اوج،
بال‌ها شکسته‌ام.
از پسِ سقوط‌ها اگرچه گاه کم‌توان،
اگرچه گاه خسته‌ام،
زخم های کهنه را به زخم های تازه گرچه بسته‌ام‌،
لیک از پریدن از صعود، نه!
 نرَسته‌ام.

چیزی شبیهِ شعر.

این چند خط،مال دیشب است.مال دیشب که دلم گرفته بود و نمی توانستم کاری بکنم.