مسافر پیاده

از وقتی که دوچرخه نیست من هم نمی‌نویسم یا اگر هم چیزی می‌نویسم به خوبی یادداشت‌های قبلی‌ام نمی‌شود.

دوچرخه‌های ده سال اخیر را ورق می‌زنم و مدام به اسم و عکس بچه‌ها برمی‌خورم.به گزارش‌های خودم در نوجوانی.

ما با دوچرخه چقدر در اوج بودیم،با دوچرخه چقدر از هم‌سن و سال‌هایمان جلوتر بودیم و به آینده‌مان امیدوارتر.

آن‌ها که دوچرخه را بنا بر هر دلیلی بستند خیلی چیزها را نمی‌دانستند یا اگر هم می‌دانستند نادیده گرفتند.

غمگینم.

و دلگیر.

+ When it all falls down