مسافر پیاده

ساعت 12 شب بود.پدر،مادر را برده بود درمانگاه.من خوابم نمی برد تا مادر برگردد.خواهرم خواب بود.

بلند شدم و چراغ آشپزخانه را روشن کردم که اگر خوابم برد و برگشتند ،چراغ یک جا روشن باشد.

گوشی را همین طور الکی برداشتم. نمی دانستم باید چه کار کنم. ناگهان حس کردم باید حتما آهنگی از امیرحسین مدرس بشنوم! اصلا مگر چند قطعه از او شنیده بودم که حالا این وقت شب چنین چیزی دلم می خواست؟ نامش را جستجو کردم و باز حس کردم در این لحظه باید چیزی از گذشته یادم بیاید که یادم نمی آمد. چه چیزی توی آن گذشته بود؟ گوشی را کنار گذاشتم و رفتم که بخوابم.

نخوابیدم تا وقتی مادر برگشت و دیدم سر جایش آرام خوابیده است.

***

عصر امروز یاد دیشب افتادم. رفتم سراغ آلبومی قدیمی که وقتی نوجوان بودم خریده بودمش. آن سال ها زیاد به اریکه می رفتیم. یک بار با خواهرم رفته بودیم به یکی از مغازه های روبه روی آنجا و گفته بودیم کار جدید چه دارید؟ فروشنده یک آلبوم موسیقی دستمان داده بود.من به جز امین زندگانی و امیرحسین مدرس و شهاب حسینی ،بقیه عکس های روی آن را نمی شناختم. اسم آلبوم بود : هفت-3،هفت-4 . 

جز این،چیز دیگری یادم نمی آمد.آلبوم را داخل دستگاه گذاشتم و آهنگ ها را یکی یکی رد کردم تا رسیدم به یادگاری. حالا دارم برای بار دهم می شنومش و فکر می کنم بعد از هفته ای که به گوش دادن آهنگ های قدیمی بنیامن بهادری گذشت حالا این هفته نوبت به مدرس رسیده است و باید سراغ او بروم.اما...

من چرا هی به گذشته برمی گردم؟

+ از اینجا یادگاری را بشنوید