مسافر پیاده

سلام. سلام.سلام

بلوط همیشه پر از شگفتیه، کتابخانه تون شبیه اون فیلم اس که اسمش  کتابخانه ی اسرار آمیزه که یه پسری رفت توش بعد توی کتابها سفر کرد😄📚

قابلیت اینو دارم که با اسم بلوط بشینم گریه کنم...اسمش منو برد تو خاطره هام..

بچه بودم یکی از تفریحای نسبتا دم دستیمون تو کرمانشاه رفتن به گردنه مرصاد بود. جنگلای بلوط زاگرس ..کنارشم یک جایی شبیه به موزه ... من تو اون جنگلا واقعنی بودم ،دویدم.. بلوط ها گبه گبه شده بودن زیر درخت ها ما هم چند تا بر می‌داشتیم. نمی‌دونستیم چطور باید این بلوطو بخوریم. تا چند هفته درگیر این بودیم که چطور باید بخوریمشون!😁همون موقع ها هم آفت افتاده بود به جان این درختا... الان دیگه نمی‌دونم چه حالی دارن... چرا به هرچی نگاه می‌کنم اینجوریه یاسمن؟

بعد یاسمن اون موزه... چه جای عجیبی بود برای من که کوچیک بودم.. مامان هق هق گریه می‌کرد. عکس شهیدا رو در و دیوار. برادرم ذوق تانک های جلو درو داشت. میرفت کنارشون عکس می‌نداخت. من دنیا دنیا میترسیدم از اون موزه. از اون تانک از خون از گریه‌های مامان..

هیچ دلم نمی‌خواد یه روز دوباره برم. خاطره هام نباید خراب شن.😢

اوه ببین با یه اسم کجا ها که نرفتم!🙏❤