مسافر پیاده

اینجا را دوست دارم. می‌توانم - و دلم می‌خواهد- درباره بسیار چیزها بنویسم. از روز و شبم، از حال خوبم، بدم، از آرامش لحظه‌هایم، از ترس‌هایم. اما گاه حرف‌هایم چنان پراکنده است که جا دادن همه آن‌ها و خلاصه کردنشان در یک پست سخت است، یک جور اجحاف است در حق آن همه حرف، آن همه خاطره.

گشتم ببینم چه قطعه‌ای پیدا می‌کنم که با حال اکنونم، با حرف‌های توی ذهنم و با جریان قلبم سازگار باشد. به این قطعه رسیدم : Nightingale

دوست داشتید، بشنوید. در شب بشنوید و فکر کنید لابد حرف‌های من هم چیزی شبیه این موسیقی بود.