مسافر پیاده

هدفون بلوتوثی را روی گوش‌هایم می‌گذارم.

دارچینِ کامران رسول‌زاده را روی پخش می‌زنم.

چراغ‌ اتاق را خاموش می‌کنم.

پشت پنجره می‌ایستم و به پنجره‌های روشن چشم می‌دوزم و برای آدم‌های هر خانه، قصه می‌بافم.

+تو دستت دارچین دارد، و هل در آستین دارد، تو می‌پیچی که این شب از تبارم دست بردارد... +دارچین | کامران رسول‌زاده