مسافر پیاده

جهت سرهایمان رو به پایین است اما نه از سربه زیری...که از شرم!

شهرالرمضان دیگری از راه رسید و هنوز چشم هایمان در جستجوی تو ناکام مانده اند.هنوز قلب هایمان از ایمان خدا خالی اند و دست هایمان از کار خیر تهی.

آسمان دلمان ابری میشود لیکن خبری از بارش نیست تا به برکت زلالی باران قلب آکنده از گناهمان را شست و شو دهد.

چیزی در زبانمان نمی چرخد جز آنکه بگوییم:شرمنده ایم آقا!

مهدیا!کاش امسال همسفره ی افطار ما شوی...

سخن مسافر:بیایید قراری با هم بگذاریم.سر اذان اولین افطار ماه رمضان از ته دل برای هم دعا کنیم.

بیایید امسال متفاوت شویم.روی یک لیست اسم هم را بنویسیم و روبه روی هر اسم دعایی که خود فرد میخواهد در حقش شود...

یقین دارم که خدا هم امسال از ما راضی تر خواهد بود.

دعای خود را اینجا بنویسید تا در لیست دعای من هم سهیم باشید...