مسافر پیاده

یک ضرب‌المثل ایتالیایى هست که مى‌گوید:

«آدمى که تنهاست،یا فرشته است یا حیوان»!!

جالب است.در واقع،آدم‌هاى تنها،یا آنقدر خوب و پاک هستند که کسى لیاقت با آنها بودن را ندارد،یا بالعکس.یعنى یک فرد،آنقدر ارزش انسانى خود را پایین مى‌آورد و زندگى ناسالمى را براى خودش مى‌سازد که در نهایت،خود او لیاقت با انسانها زندگى کردن را ندارد.

به دایره‌ى روابط اجتماعى‌ام که نگاه میکنم،میبینم هستند آدمهاى فرشته صفت و حیوان صفتى که متأسفانه یا من قدردان حضورشان نبوده‌ام یا از بد روزگار،گولشان را خورده‌ام!

بگذریم...اما سعى کنیم در هر شرایطى که هستیم،با همان قدرت اختیار انسانى‌مان،فرشته بودن و خوب بودن را تجربه کنیم.نزدیک شویم به صفات پسندیده‌ى انسانى.

حرف اول و آخر من این است:

من،شما و تمام این آدمها فقط و فقط یک مسافریم...یک مسافر.

این را فراموش نکنیم.