من مسلمانم-قسمت دوم
به صفحه ی سوم خلاصه نویسی هایم که رسیدم فهمیدم دارم لذت مطالعه در مسیر امام شناسی را از دست می دهم.و این شد که تصمیم گرفتم به جای نوشتن،با اتمام هر کتاب و مرور مجدد آن،درست شبیه به سمیناری که در آن،هر کس باید از آنچه که می داند بیاید و حرف بزند،رو به روی خود،جمعیتی خیالی را تصور کنم و مشغول به بیان دانسته هایم شوم.
داشتم با زینب حرف می زدم که لا به لای صحبت هایش گفت تحقیقی روی دعای بیستم صحیفه سجادیه صورت گرفته است به این صورت که بعد از مدتی دریافتند،هوش اخلاقی آن عده که طی مدت زمانی مشخص به خواندن و توجه به دعای بیستم صحیفه پرداخته بودند،بسیار افزایش پیدا کرده است.
گفتم زینب!چقدر دلم میخواست دورهمی هایی برای این چیزها وجود داشت.تصور کن!عده ای با یک هدف دور هم جمع می شوند.با هدف افزایش مهارت های اخلاقی.تاریخ هایی را مشخص می کنند برای دیدار هم و هربار تصمیمی میگیرند روی یک ویژگی اخلاقی خود کار کنند و بیایند با هم درباره موفقیت یا عدم موفقیتشان صحبت کنند.
گفتم:تصور کن گروهی را که هر کس با هر تیپ و وضعیت ظاهری که دارد در کنار دیگری قرار می گیرد و همه به یک هدف مشترک فکر می کنند.
بعد با خود فکر کردم شاید قبولی در کارشناسی ارشد چنین فرصتی را در اختیارم قرار دهد.فرصتی که در دانشگاه بشود چنین گروهی را تشکیل داد و با این هدف پیش رفت...
آه...چقدر این روزها به چیزهای تازه تری فکر میکنم
دل داده
