مسافر پیاده

حتما برای شما هم پیش آمده است که در روز تولدتان،از طرف دوستان،هدیه ای دریافت کرده باشید که در آن برهه از زمان نیازمندِ به آن نبوده اید!

در چنین موقعیت هایی صد البته که ابراز این موضوع به طرف مقابلتان بسیار ناپسند و به دور از ادب است.هرچه که باشد آن دوست،ان رفیق برای تولد شما هزینه کرده است و تنها اشکال ماجرا اینجاست که به درستی از نیازمندی های آن روزهای شما مطلع نبوده است.

دو سه سال پیش بود که با خودم فکر کردم،چرا به دوستانم آن چیزی را هدیه دهم که به کارشان نمی آید.چرا هم خرج کنم و هم این خرج کردن به هیچ کجای زندگی آن رفیق نرسیده باشد.و اینطور شد که تصمیم گرفتم از آن پس،با نزدیک شدن به تولد هر یک از دوستان از آن ها درخواست فهرستی کنم!فهرست هدیه های پیشنهادی آن ها با توجه به نیازِ آن روزشان.

فهرستی که در آن،حتی کوچکترین چیزی که به آن نیازمندند هم قید شده باشد.فهرستی که در آن،قیمت های مختلفی از اجناس،کالا یا پوشاک آورده شده باشد تا هرکس بسته به استطاعت مالی خود،یکی از اقلام را به عنوان هدیه انتخاب کند.

این پیشنهاد و ایده،بازخوردهای خوبی داشت.دیگر برخی از دوستان می توانستند برای رفع برخی نیازهای خود روی هدیه ی تولدشان حساب کنند و از طرفی،پول کسی که خریدار آن هدیه است نیز دور ریخته نشده باشد.

به تَبَع چنین پیشنهادی،دوستانم نیز با نزدیک شدن به تولد من،از من،درخواست در اختیار گذاشتن همین فهرست را داشتند و من نیز هربار هدیه هایی با قیمت های مختلف،پیش رویشان قرار می دادم.شبیه به همین روزها.

موضوع دیگر اینکه،وقت هایی هست که طرف مقابل واقعا نمی داند چه می خواهد.شاید هم به این موضوع خوب فکر نمی کند.یا نیازمند به چیزی ست که خرید آن توسط یک نفر میسر نیست(به سبب قیمت).

در مورد مسئله ی آخر،حتی باز هم راهکارهای دیگری وجود دارد.مثلا اینکه الف مدتی ست یک کیف پول 60 هزار تومانی در نظر دارد.از طرفی دوستش ب قادر به خرید هدیه ای با این قیمت نیست.در چنین موقعیتی از طرف الف پیشنهاد می شود که ب در خرید این هدیه مشارکت کند!یعنی ب می پذیرد برای مثال 70درصد این هدیه را سهیم شود و به این ترتیب دوست ما یعنی الف در حالی آن کیف پول را می خرد که فقط 20هزار تومان از جیب خودش خرج کرده است.(40تومان آن را از دوستش ب به عنوان هدیه ی تولد دریافت کرده است)

بر خلاف خیلی ها که می گویند هدیه دادن پول یک جور بی اهمیتی نسبت به فرد است اتفاقا من معتقدم اگر که شما از دوستتان درخواست فهرستی کنید،و او به هیچ وجه چیزی ارائه ندهد،بهتر آن است که به بانک بروید و یک کارت هدیه ی شکیل سفارش دهید و همراه با یک کارت تبریک به او تقدیم کنید.هیچ کجای این نوع هدیه دادن را ناپسند نمی بینم و حتی بسیار دارای ارزش و احترام است که شخصی برای خاطر شما به بانک رفته باشد و چنین کارتی سفارش داده باشد.و صد البته یک کارت هدیه بهتر از خرید هدیه ای است که اصلا معلوم نباشد طرف خوشش بیاید یا نه.(البته اگر به من باشد همان کارت هدیه را هم درون جعبه ی کوچک یا ساک دستی کوچک و دست سازی قرار می دهم.)

به هرحال این پست برای ارائه راهکارهایی به منظور خرید هدیه تولد برای دوستتان نوشته شد.شاید شما راهکارهای دیگری هم برای این منظور داشته باشید.مگر نه؟