مسافر پیاده

از اینکه یک نفر فکر کند چیزی را می داند که من نمی دانم بدم می آید.مثل همان آقاهه که امروز یک جوری در ادامه ی حرفم آن موضوع را گفت که انگار من یک خنگ هپلی هستم و اصلا چنان چیزی را نمی دانستم.در عوض من هم وقتی که موضوع دیگری را پیش کشید دقیقا چیزی به موازات همان موضوع گفتم که حالی اش شود چنان آدمی نیستم.

روز دانشجوست و من دارم به آن دانشجویانی غبطه می خورم که این روزها درگیر سمینار و ارائه و درس و امتحان شان هستند.اگر هم که سرِ رشته ی دلخواهشان باشند که چه بهتر.بیشتر غبطه می خورم.

هنوز هم می گویم برایم تحصیلات دانشگاهی مهم است.این را که می گویم خیلی ها شروع می کنند به گفتن این که مگر همه چیز مدرک است و اگر یک نفر دکتر باشد اما اخلاقش فلان باشد خوب است؟ 

و من نمیفهمم کجای حرفم این را گفتم که از آدم های تحصیل کرده ی گند اخلاق خوشم می آید؟ضمن آنکه برای من هم مدرک مهم نیست اما اصل تحصیل،چرا!بسیار بسیار مهم.اصل تحصیل یعنی میل به دانستن.یعنی یک نفر الکی الکی وارد دانشگاه نشده باشد.انتخاب درستی داشته باشد و بداند که می خواهد در این دنیا کدام مسیر را برای زندگی اش برگزیند.اتفاقا از این هایی هم که وارد دانشگاه می شوند برای هر چیزی جز درس خواندن،حالم به هم می خورد.همین ها شان و مقام دانشجو را پایین آورده اند.همین ها نام "دانشجو" را تا این حد پایین کشیده اند.همین ها.