مسافر پیاده

احمد حلت می گفت برای عزیزانتان لقبی منحصر به خودشان انتخاب کنید.آن ها را با همان لقب صدا کنید.این لقب فقط و فقط برای خطاب کردن آن شخص است نه برای همه.به همه نگویید عشقم.نگذارید که آن طرف احساس کند این عشقم عشقم گفتن تان کشک است.اگر یار خودتان را دارید دیگر چه کار به کار عشق دیگران دارید؟

نقل به مضمون همین ها را می گفت.

امروز دیدم او کسی را که کمتر از من در زندگی اش رفیق بود همانجوری خطاب کرد که مرا.

یادم آمد پیش تر ها هم دیده بودم که در جواب دهی به نظرات زیر پست هاش قربان صدقه ی همه می رفت.صدایم در آمده بود که چرا همه را اینطور صدا می کنی؟و گفته بود تو که می دانی جایگاهت را پیش خودم.

امروز دیدم احمد حلت چقدر درست می گفت.

باید برای خاص های زندگی ام بروم پی انتخاب لقبی خاص خودشان.

من لقب های انتخابی ام را نثار همه نخواهم کرد...