مسافر پیاده

رنگ عوض میکند و با قرمز،نقطه چین را پر میکند: شاه"

چشم ریز میکند و در ابتدای کوچه قامت افسری را تشخیص میدهد.اعلامیه های لوله شده از دستش می افتند.

چند ثانیه بعد عده ای او را در ماشین می اندازند و با چشمان بسته راهی اش میکنند.

-:ناصر اوضاع خرابه.زخمی زیاد دادیم.خدا به دادمون برسه.

-:ای بابا.پس احمد و مجتبی کجان؟

-:می رم پی اشون.یا علی.

-:علی یارت...

کاغذ و قلمش را در می آورد و میان این همه سر وصدا شروع میکند به نوشتن چیزی شبیه وصیت نامه.نامه ای به مقصدِ...!-حالا هر کجا که میخواهد باشد،چه فرقی میکند؟-جایی در اواسط نامه رنگ عوض میکند: "مرگ بر صدام"

صدایی او را به خود می آورد

-:ناصر!ناصر کوشی پس؟با بچه ها برگشتیم.بدو که دیره.

-:اومدم.راستی نامه رسون کجاست؟

-:همین دور و بر بود...حالا وسط راه میبینیمش.بیا زودتر.

صدای برخورد موشک...

از پژوهشگاه به سمت خانه میرود.ذهنش به شدت درگیر محاسبات سانتریفوژ.

به محرمانه ها می اندیشد.

چراغ قرمز...پشت فرمان نگاهی به آسمان می اندازد و زیر لب میگوید:خدایا!میبینی چه میکنن با ما؟!لحن صدایش راسخ میشود و میگوید: "مرگ بر آمریکا"

چراغ سبز...راه می افتد.در اواسط راه دو موتور سوار به او نزدیک میشوند.

چند دقیقه بعد انفجار...رنگ آمریکا هم سرخ میشود.

___________________________________

شاه و صدام و آمریکایش خیلی فرق نمیکند.

"مرگ بر تمام جاری کنند گان رنگ خون"

بسم الله...فردا چه کسی قصد دارد شهیدمان کند؟