مسافر پیاده

عنوان رشته ی دلخواهم را کنار اسم یک نفر دیدم.

از خودم پرسیدم:یعنی چند نفر از این ها واقعا فقط و فقط به قصد قبولی در این رشته،وارد دانشگاه شده اند؟چند نفر،قصدشان رشته ای دیگر بوده اما قسمتشان این رشته شده است؟چند نفر این رشته را فقط به خاطر رویای استخدام پس از آن انتخاب کرده اند؟

چه کسی باورش می شود که یک نفر آنقدر دیوانه باشد که کنکور ارشد را فقط به قصد قبولی در یک گرایش از یک رشته- که کل ظرفیت قبولی اش در کشور زیر 15نفر است -برود و بدهد؟یعنی آن های دیگری که هر سال از پذیرفته شدگان این رشته بوده اند نیز به اندازه ی من دیوانه بوده اند؟

بعید می دانم.خودم این را از یک نفرشان شنیدم که این رشته انتخاب آخرش بوده.نه اول.

ولی حالا او روی آن صندلی نشسته است.

براده های یک ذهن:

برای گرفتن حق باید تلاش کرد