من همان نوجوان دیروزم

دوچرخه فقط ضمیمه رایگان پنجشنبه های روزنامه همشهری نیست

دوچرخه دنیایی است که ورود به آن مشروط به نوجوانی کردن است.نمی شود جوان باشی  و بزرگسال و قدم به دنیای اعجاب انگیز آنان بگذاری.

باید نگاهت نگاهی نوجوانانه باشد.مثل آن ها بنگری،دنیا را از چشم آنان نظاره گر باشی تا درکشان کنی.

دوچرخه رویایی رنگی است که دست نوجوانان را می گیرد و به سلامت از پل معلق نوجوانی عبورشان می دهد.

استعدادهای ناب آنان را شکوفا می کند و چنان درگیرشان می کند که تا سالیان سال مزه خوش خاطراتشان با یک روزنامه کاغذی ماندگار شود.

دوچرخه روایت نوجوانانی است که اهل مطالعه اند.می خوانند،می نویسند و متفاوت نگاه می کنند.

امسال که برای اول بار در نمایشگاه مطبوعات پشت غرفه ی دوست داشتنی و کوچک دوچرخه حضور پیدا کردم،نمایشگاه را از زاویه ای متفاوت نگریستم.

جوانانی را دیدم که هنوز با دیدن نام دوچرخه زیر لب می گفتند:یادش بخیر!

پیرمردی را دیدم که با اشتیاق برای نوه ی خود دوچرخه جمع می کرد و پیرزنی که شماره های دوچرخه را به نوجوانان محل هدیه می داد.

من در دوچرخه لحظه لحظه نوجوانی را احساس کردم.چشیدم و ماندگار کردم برای خود.

چرخ های دوچرخه هم چنان می چرخد.

و دوچرخه زنده است حتی برای نوجوانان دیروز خود...

تصویرگری:الهام درویش